بررسی و مقایسه ی مفهوم «هنر» در ادب حماسی، عرفانی و تعلیمی با تکیه بر آثار فردوسی، مولوی و سعدی

«هنر» واژه ای است که علاوه بر معنای تخصصی و اصطلاحی که امروزه برای آن بر می شماریم؛ در طول ادوار زبان و ادبیات فارسی، معانی مختلفی را در بر داشته است و دارای معانی و مفاهیم کلی و عامّی چون برتری، فضیلت، انواع کمالات، مزیت، حسن های دنیایی و معنوی و ... بوده است و با توجه به کاربرد آن در ادبیات حماسی، تعلیمی و عرفانی، معانی کلی و عامّ مرتبطی را به خود گرفته است و شاعران هر نوع ادبی، برای هنرمند، با توجه به نوع ادبی ویژگی هایی را بر می شمارد. این پایان نامه در پنج فصل نوشته شده است. در فصل اول، به مواردی از قبیل اهــداف تحقیق، پیشینه ی تحقیق، فرضیه ها و ... پرداخته شده است. در فصل دوم، به سیر تاریخی «هنر» تمرکز کرده و «هنر» را از دید فلاسفه، روانشناسان و رابطه ی آن با علوم دیگر را مورد بررسی قرار داده است. در فصل سوم و چهارم و پنجم، به ترتیب ویژگی های هنرمند و بی هنر را از نظر فردوسی و سعدی و مولوی مورد بررسی قرار داده است و سعی کرده است با بررسی و تحقیق پیرامون کاربرد این واژه در طول دوره های ادبیات فارسی و جمع آوری مفاهیم و معانی ذکر شده توسط بزرگانی چون فردوسی، سعدی و مولوی و هم چنین با تحقیق همه جانبه پیرامون «هنر»، تا حد توان معانی مختلف این واژه در طول زمان و در انواع مختلف ادبی را بررسی و معانی و مفاهیمی را که شاعران نامبرده در آثاری چون شاهنامه، بوستان، گلستان، غزلیات سعدی، مثنوی و غزلیات شمس از به کار بردن این کلمه در نظر داشته اند را ارائه کند و ویژگی هایی که شاعران نامبرده برای هنرمند بر می شمارند را نشان دهد.